Prowadzenie sportowca z zespołem Downa. Część 2
Wiem, że najwięcej daje samodzielność. Wiem, że jest to związane z aktywnością fizyczną i sportem.
Patrzę do tyłu i zastanawiam się, co mogłoby dać Jankowi więcej, gdybym nie przejmował się tymi głosami, które nas otaczały. Jakbym nie myślał, to wraca sport, wracają góry. Tylko z jednego powodu: dają samodzielność, uczą radzenia sobie z problemem, dają siłę by iść do przodu. Za późno na to wpadłem, a potem uszy Janka nie dały mu szans w pływaniu. Cieszę się, że udały nam się góry, bo widzę jak dużo mu to dało. Stał się pewny tego co robi, jest odważny, jest komunikatywny…jest zdolny i sprawny! Osiągnęliśmy zatem to o czym wszyscy my rodzice myślimy od początku życia dziecka z niepełnosprawnością. Żałuję tylko, że zrozumieliśmy to tak późno.
..napisał niedawno na swojej stronie internetowej Jarek Pieniak, dla wielu z nas autorytet w dziedzinie wiedzy o zespole Downa.
W kolejnych odcinkach poradnika poznacie historie wybitnych polskich sportowców z zespołem Downa. Historie opowiedziane przez rodziców – drugoplanowych, multizadaniowych bohaterów, którzy uparli się, by wbrew całemu światu ich niepełnosprawne dzieci zostały mistrzami życia. Opowiedzą oni, jak wyglądały niełatwe początki i poszukiwania metod na zainteresowanie dzieci sportem. Jak udało im się nauczyć dzieciaki podstaw różnych dyscyplin. Jak trafili na przychylnych instruktorów i kluby, które zechciały pracować z dzieciakami ze specjalnymi potrzebami, niespecjalnie nadążającymi za metodami i tempem pracy dzieci pełnosprawnych.
Rodzice opowiadają, jak z czasem dostrzegali coraz więcej korzyści, z tego, że za wszelką cenę aktywizują sportowo swoje dzieci i kiedy zdecydowali, że sport to najlepsza droga rozwoju dla ich podopiecznych. I kiedy wreszcie pojawiła się radość i satysfakcja z tego, że od wczesnego etapu, tak wiele poświęcili, by nauczyć swoje dzieci z zespołem Downa pływać, nurkować, jeździć na rowerze, nartach, łyżwach i rolkach, konno oraz chodzić po górach i je kochać!
